Heinz Mack

Heinz Mack (Lollar in Hessen, 8 maart 1931) is een Duitse beeldhouwer en schilder, die zich voornamelijk toelegt op kinetische kunst en lichtkunst.

Mack studeerde begin vijftiger jaren aan de Staatliche Kunstakademie in Düsseldorf.

Sinds 1956 houdt hij zich bezig met beweging, licht, ruimte, tijd en dynamiek. Samen met Otto Piene stichtte hij in 1957 de avantgardistische kunstenaarsgroep Zero, Günther Uecker voegde zich in 1961 bij hen.

Heinz Mack nam in 1964 deel aan documenta III in Kassel. Tijdens de Wereldtentoonstelling van 1967 in Montréal was in het Duitse paviljoen zijn werk Farblichtkrone te zien. Samen met Thomas Lenk, Karl-Georg Pfahler en Günther Uecker vertegenwoordigde hij in 1970 Duitsland bij de XXXVe Biënnale van Venetië. In hetzelfde jaar was hij wederom aanwezig op de Wereldtentoonstelling in Osaka, nu met 3 kunstwerken (Spiegelplantagen, Wasserskulptur en Feuerwall) in het Duitse paviljoen en 1 werk (een 12 meter hoge lichtkolom) op het expositieterrein.

In 1977 nam hij deel aan documenta 6. In 1992 ontving Mack de grote Kulturpreis der Sparkassen-Kulturstiftung Rheinland.

Heinz Mack leeft en werkt in Mönchengladbach en op Ibiza.