Etienne Van Doorslaer

Tijdens zijn voorbereiding op het monnikschap wordt de kunst gedurende verschillende jaren naar het achterplan verschoven, tot Etienne Van Doorslaer intreedt als Pater Maur in de Sint-Andriesabdij te Zeveneken (Sint-Andries-Brugge). Na zijn priesterwijding verblijft hij echter in opdracht van de kloosterorde nog enkele jaren te Parijs (1960-1961), wat hem een ideale gelegenheid biedt om via galeries en tentoonstellingen voeling te nemen met de toenmalige kunstwereld. Meer speciaal voelt hij een grote affiniteit met de Italiaanse abstracte kunstenaar Alberto Magnelli (°1888-1971), wiens werk gekenmerkt wordt door een subtiele en ongedwongen vlakverdeling en verfijnde kleurrelaties. Het is trouwens van Magnelli dat hij de raad krijgt om met olieverf te gaan werken in plaats van gouache.

In de jaren 1963-1964 schildert Etienne Van Doorslaer bijna hoofdzakelijk monochrome kleurvelden waarop los van elkaar staande vlekjes van een andere kleur animatie brengen.

In het midden van de jaren ’60 hebben twee gebeurtenissen een grote impact op zijn werk. In de eerste plaats wordt het contact met Dan Van Severen intenser, wanneer deze laatste een woning betrekt in de buurt van de abdij. In de tweede plaats verblijft Etienne Van Doorslaer voor het eerst gedurende een lange periode in California-USA (1965). Vanaf 1966 krijgt zijn werk dan ook een definitieve vorm : het verf gestippel wordt vervangen door een continue en monochrome materie aanbreng, de kleurcombinaties maken plaats voor de beperking tot de witten en subtiele grijzen en de oppervlakte van de schilderij krijgt een vlakmatige geometrisch-compositorische verdeling gebaseerd op repetitie en symmetrie.

Etienne Van Doorslaer maakt in zijn werken gebruik van een rooster dat hij op het doek tekent door middel van houtskool. Aangezien de uitlijning van de vlakken gebeurt door smalle uitsparingen - wat bij de verfaanbreng een bijzonder arbeidsintensief proces is- zijn van deze aanzet soms nog duidelijk sporen aanwezig. De lichte gradaties en lichtverschuivingen in het werk van Etienne Van Doorslaer worden enerzijds verkregen door de manier van schilderen en anderzijds door het gebruik van kleur. Hij breekt het wit met minuscule hoeveelheden rood, oker, blauw en soms groen zodat hij, naargelang de verhoudingen, grijstonen verkrijgt met een nauwelijks waarneembare kleurzweem. Zijn schilderswijze is zeer gevarieerd met texturen die zowel verticaal, horizontaal, schuin, volkomen vlak of met een minimaal reliëf zijn aangebracht. Het resultaat zijn uitgepuurde, ascetische en contemplatieve schilderijen waarbij de compositie komt en gaat, opklaart en zich verbergt naargelang de lichtinval en de positie van de kijker.

Etienne Van Doorslaer leeft en werkt in de kloostergemeenschap van de Sint-Andriesabdij te Zeveneken. Tijdens de zomermaanden echter verblijft hij in de Saint-Andrews priory te Valyermo – California (USA).